In Flierop is het goed wonen en alles wordt keurig bijgehouden door de gemeente. Van grasspriet en heideroos, tot kerk en jeugdsoos.
Maar na een maand in Italië ziet ons eigen stukje groen er niet meer zo heel geweldig uit en moet er volop gesnoeid worden. Drie bomen die er al vanaf het begin staan en letterlijk uit de kluiten gegroeid zijn en daardoor veel plaats innemen en licht (vooral bij de buren) weghouden, moeten er uit. En daar hebben we een tuinwim voor.
Misschien omdat ze het vuur eng vinden? Of de enge bijl? Of omdat ze bang zijn dat ze aan het werk worden gezet? We hebben heel wat aanhangwagens met snoei-afval volgeladen en naar de milieustraat gebracht. Maar voor de sfeer, de warmte, om alvast van een deel af te zijn (en omdat vuurtje stoken eigenlijk best wel leuk is), hebben we een heel bos hout voor de deur opgefikt. En nee, geen marshmallows in het vuur gehouden; die houden we alleen in de chocolade-fontein.
En moeten we al die leuke mensen dan maar afzeggen omdat we zo nodig de tuin winterklaar moeten maken? Daggutnie! Nadat eerst mijn neef, die nu in Indonesië woont maar even in Nederland af komt koelen een weekendje bij ons is geweest maar niet op de foto wil in verband met zijn werk voor het Ministerie van Justitie (en omdat ie ook gewoon helemaal niet wil!), is het de week er op de beurt aan Katrien die samen met ons de overgebleven bomen in Lierop komt bewonderen want die in de tuin zijn inmiddels opgeruimd.
Ze heeft thuis een heerlijke lam/prei schotel voorbereid en die moet hier drie kwartier in de oven. Alle ingrediënten voor verse pompoensoep worden nog ff hier bij elkaar geshopt. Een lekker anderhalf liter-flesje bubbelwijn erbij en rode wijn. Deze keer geen cola light voor de man des huizes, maar ook bubbels want die flessen krijgen we anders nooit op (denkt ie!).
Na het eten gaan de dames naar boven en Lady waakt of er geen nieuwsgierige kerels binnen komen. Maar wat gebeurt er eigenlijk allemaal achter die gesloten deur???
Huh, maskers??? Dacht dat alleen Afghaantjes die hadden. Lady heeft het niet nodig want die heeft van zichzelf al een lekker zacht fluffig snoetje.
Katrien heeft een wit (duh, bij een donkerdere kleur zag ze er wel uit als zwarte Piet!) chocolademasker en ik een passievruchtmasker. De honden willen het lekker geurende goedje wel van ons gezicht aflikken maar het moet twintig minuten drogen. Dat van mij is een gelmasker en ik kan (als ik dat zou willen!) gekke bekken trekken want het masker is erg flexibel. Maar Katrien mag niet bewegen gedurende de tijd anders krakt de hele zooi in mekaar.
Vanavond is het pakjesavond en ik ben benieuwd of er nog iets voor de minder behaarde maar meer bejaarde bewoners hier in huis bij zit, hoewel het natuurlijk een kinderfeest is. Maar een lekkere reep chocola zou ik niet afslaan. Komend weekend komen er weer drie heel lieve dames op bezoek en eentje komt haar roze Minnie Mouse onderbroekje laten zien, dus hou dit blog in de gaten!
Groeten uit Bierop.