Het is weer kersttijd! Tijd om op tijd te beginnen met de kerstkaarten. En om dat zo leuk mogelijk te maken zetten we er een grote pot thee bij en een klein schaaltje met mini-snoepjes. Korol helpt mee waar hij maar kan, maar wat dat dan precies is, daar zijn we tot op heden nog niet achter. Maar gezellig is het wel en af en toe krijg ik een dikke knuffel of een dikke lebber.
Bij de kersttijd hoort ook een kerstworkshop en ik ga Monique ophalen in haar gezellige huisje waar sinds enkele weken heerlijke knuffelpup Diego is komen wonen en die moeten we even verwennen met snoepjes en een nieuwe knuffel waarmee hij samen met grote broer Rico kan spelen. De dag ervoor hebben we aan hun andere broertje Bono gedacht want dat was de dag dat hij een paar jaar geleden uit het roedel is weggegaan om over de eeuwige jachtvelden te gaan rennen. Het blijft zeer doen maar ik weet zeker dat hij het heerlijk kan vinden met onze Prince en Jozef die op precies dezelfde dag als Bono is gegaan, en al die andere whippetvriendjes die veel te vroeg uit ons leven zijn weggegaan.
.JPG)
Wat een heerlijk kereltje, hè? Een ondernemend dondersteentje.
-2.jpg)
.jpg)
En ook hier zijn de pharaootjes weer heel behulpzaam om een mooi kerststukje in elkaar te frutten. Of toch op zijn minst om ff een knuffelpauze in te lassen zodat we niet overwerkt raken.
Ad heeft ook dit jaar weer voor de catering gezorgd en heeft gezonde groentesoep voor de dames gemaakt. Lekker Italiaans brood erbij en tapenade zodat we niet met een lege maag naar huis hoefden.
.jpg)
Hier de FröbelJosti's zoals we genoemd worden. Denk dat we ook maar een kerstliedje met elkaar moeten gaan maken. Stille nacht, of zo. En dan zo stil mogelijk zingen.
.jpg)
Het prachtige eindresultaat. Nou, talent of talent?
.jpg)
Mijn masterpiece even vergroot op onze salontafel.
Normaal rij ik naar huis maar na deze workshop rij ik naar Ingen waar ik al een paar dagen logeer samen met Lady. Ons meisje is loops en de heren vinden haar iets te interessant dat ik zo lang het nodig is liefdevol onderdak geboden krijg bij Yvonne en Emile. Daarover meer in een apart blogstukje want we hebben zoveel gedaan (en nog aan het doen) dat het anders wel heel erg lang wordt. Maar langdradig allerminst.
Eigenlijk zou ik op vrijdag naar huis gaan maar Wim belt me maandag dat er een rouwkaart op de mat ligt van een heel lieve oom die overleden is. En daar rij ik graag even twee honderd kilometer voor want dit laatste afscheid wil ik niet missen. Zeker omdat ik samen met mijn twee neven en nichtje opgegroeid ben want ze woonden bij ons om de hoek en bij gebrek aan eigen broers en een zusje waren zij een geweldig alternatief. Zeker na de dood van mijn eigen vader, voelde ik me altijd erg thuis in het gezin van oom Wim. Bijkomend voordeel is dat ik mijn drie mannen weer kan zien en knuffelen. Ons meisje veilig achterlatend in de kundige handen van Yvonne.
Oh, wat heb ik mijn mannetje gemist. Alle drie, maar Korol is een zorgenkindje dat al die tijd niet gegeten heeft en op mijn plek op bed heeft geslapen. Onderaan de trap naar boven blijft kijken waar ik blijf. Of bij de keukendeur naar buiten staat te kijken wanneer ik er nu eindelijk eens aankom. Wim en ik gaan naar de crematiedienst, blijven een tijd hangen met al die mensen die er zijn waarvan we sommigen al tijden niet hebben gezien en ondanks de verdrietige omstandigheden gezellig aan het bijkletsen zijn.
Bij terugkomst staat een grote doos onder de overkapping bij de voordeur. PostNL is geweest. Een groot pakket van vrouwtje Ytteh. Wow, wat een verrassing, wat zou er in zitten? Chakir heeft al snel de doos open (met een beetje hulp van Wim en een scherp mes), heeft het mooi ingepakte papier in no time van het pakje in de kartonnen doos af en dan.....nog meer ingepakte pakjes in een mooie doos. Pffff, nu weten we nog niet wat er in zit. Maar het ruikt wel lekker. Op ieder pakje staat een naam. Ook die van Lady. We wachten met alles uitpakken totdat ook zij erbij is om met kerst met zijn allen alles uit pakken. Er ligt ook nog steeds een onuitgepakt kerstpakje in de kast wat met Chakirs verjaardag is bezorgd en die leggen we erbij.
Er zitten een paar foto's gemaakt door Monique en Anneke tussen, waarvoor mijn hartelijke dank.