Als er een hemel op aarde bestaat, dan heb ik hem gevonden! Het is een plekje in Baarle-Nassau waar acht prachtige barsois leven en één van de acht (!) heeft net vier allerschattige pupjes gekregen. We zijn wezen kijken (niet alleen kijken maar vooral aankomen!). En wat een heerlijke knuffelkontjes. Ze zijn bijna vijf weken oud. Het leek een 1 april grap maar dat is toch echt de geboortedatum van één stoere barsoiman met drie kleine barsoizusjes. Het reutje gaat Drachomir heten. Een combinatie van namen van twee van Marij’s honden en wat ook nog eens de betekenis heeft: hij die vrede ambieert, of degene waarbij vrede kostbaar is. De drie namen van de teefjes zijn ook genoemd maar vergeef me, die ben ik vergeten. Iets Russisch in ieder geval, allemaal beginnend met een D! Dit zijn ze. Foto is een paar weken geleden gemaakt door Marij.
En dit is Marij zelf. De mensenmama die samen met Pagranitsjniki Chaya de pupjes opvoedt. Chaya fungeert nog af en toe als melkbar en Marij zorgt voor een lekker balletje gehakt tussendoor.
Toen ik zei dat de pupjes wel heel erg lekker roken, kreeg ik als antwoord dat dit het typische puppenluchtje was. Maar een uurtje of wat later, bleek dat die heerlijk zoete lucht een combinatie pup met wat anders was :) Heerlijk zoete pap. Een lekkere kliederboel wat mama Chaya weer allemaal af moet poetsen. Dat vindt ze niet erg; ook niet om de poepjes van haar kroost op te ruimen. Ze is een lieve zorgzame mama.
Foto Marij:
Eindelijk mocht ik na honderd puppie-foto’s de kleine wollige wezentjes in levende lijve komen bewonderen. Eerder ook al, maar we konden zelf niet. Ze vroeg of ik thee, taart en een pupje wilde. Op alle drie antwoorde ik gretig met ja.
Mijn lief die best een stoere kerel is, puppies meer iets voor vrouwen vindt en zelf met twee grote Afghanen het bos doorkruist, gaat overstag bij dit knappe meisje.
Deze knapperd zit overdag in een kenneltje in de woonkamer. Als nachtverblijf hebben ze een eigen kamer.
Natuurlijk niet alleen. Hé, we missen er eentje. Waar zou die toch zijn?
Kiekeboe. Lief uitnodigend buikje om veel kusjes op te geven. Soms springt er eentje uit waarbij je meteen een klik hebt. Dat was dit meisje. Ik ben eigenlijk een voorstander van een stoere kerel maar dit meisje is gewoon te lief voor woorden. Toen ik Korol als pup had gezien op de foto’s tussen de twaalf (!) broers en zussen, had ik hem uitgezocht. Bij de kennismaking wurmde een klein lief bolletje wol zich los tussen zijn broertjes en zusjes en kwam naar me toe gewaggeld, kroop in mijn armen, viel in slaap en is nooit meer bij me weggegaan. Gelukkig herkende ik MIJN barsoitje meteen anders had ik nog heel wat uit te leggen tegen het fotogenieke kereltje wat ik uitgekozen had. Gelukkig hebben we elkaar gevonden en na zes jaar zijn we nog steeds dolgelukkig met elkaar. Maar dit kleine meisje heeft ook meteen mijn hart gestolen.
Er was meer bezoek en dat kwam even mooi uit. Iedereen een pupje op schoot. Hans heeft meer met poezen en had regelmatig één van de drie Perzen bij zich liggen.
Hier zie je nog net de achterkant van één van de harige poezenbeesten. Moeder en twee dochters wonen al heel wat jaartjes tussen de barsois en dat gaat allemaal even goed. Op het moment lopen er acht volwassen barsois, vier puppen en drie poezen rond. Eén of twee puppen blijven en mocht het zo raar lopen dat niemand één van de overige pupjes wil, dan mogen ze alle vier blijven. Marij hoopt daar een klein beetje op :) Ze is pas haar grote liefde Magic verloren en er zitten een paar ouwetjes tussen die hopelijk nog heel lang bij haar blijven maar wat nieuw bloed in de tent, houd de boel jong. Je merkt gewoon niet dat er twaalf honden rond lopen. Behalve als er een lekker stukje taart gegeten wordt, dan wil er wel eens eentje een kansje wagen. Dit gedrag wordt niet getolereerd want je moet er niet aan denken om twaalf barsois in je nek te hebben omdat je een koekje wil eten. Maar proberen kan natuurlijk altijd.
ff checken of het wel allemaal goed gaat met de kleintjes, ook al is dit de mama niet.
Dit wel. Lieve mooie Chaya. Foto van Marij.
En dit. Ook een foto van Marij.
En deze foto van Marij waarbij de pups slechts een paar dagen oud waren. Dat ze zo klein zijn. Korol kwam een kilo in de week aan nadat hij als pup bij ons kwam wonen. Totdat ie zo’n kilo of veertig was en daar bleef het op hangen. Nu weegt hij rond de 45 kilo.
Vier gezellige wiebelkontjes op een rij in een foto van Marij. Ik word er poëtisch van :)
Zucht, zijn ze niet superschattig?
Voor degenen die nu vragen of ik zonder pup naar huis ben gegaan, kan ik mededelen dat me dat niet gelukt is. Het is niet dit kleine hartendiefje geworden…
… maar dit leukerdje. Hoewel ik er heel erg blij mee ben, had ik toch liever het meisje mee genomen. Voor Korol dan, hè? :)
Het was een meer dan fijn dagje bij lieve warme gezellige vrienden met dito honden. Stiekem hoop ik dat de pups bij Marij en Hans blijven, dan zie ik ze ook nog eens. Begin augustus een hele week op Texel maar ik hoop dat ik ze van te voren nog zie. Dag lieve puppies, groei maar lekker en tot gauw.